Monika Rinck Honingprotocollen

Monika Rinck is de nieuwe koningin van de moderne Duitse poëzie. Het hoogtepunt in haar oeuvre vormen de Honingprotocollen (2012), een bundel waarin zij al het buitensporige in de taal, alle dubbele betekenissen naarstig adopteert en voortdurend op zoek gaat naar tegenstellingen. Rincks werk is buitengewoon gelaagd: ze gaat uit van misverstanden en laat betekenissen tegen elkaar inzoemen. Haar regels houden elkaar als het ware voor de gek, maar blijven bijeen als de raten waarin honing wordt verzameld. Rincks schrijven vaart op intellect en tegelijk op haar enorme beeldende vermogen. Zij trekt scenes op uit een zinnelijk vocabulaire dat alle kanten op kan bewegen en tegelijk neerdaalt in een hechte en compacte vorm. Binnen haar poëzie vormen romantiek, animisme, de liefde en populaire cultuur het onderwerp. Achter deze thema’s gaan filosofische en linguïstische vraagstukken schuil. De protocollen klinken alsof een stem bevelen uitdeelt. De dichtregels zelf zijn de bijenzwermen. Er zwermt iets van de tijdgeest door deze rijke en aantrekkelijke bundel.

Monika Rinck (*1969 in Zweibrücken) studeerde religiewetenschappen, geschiedenis en Duitse literatuur in Bochum, Berlijn en Yale. Haar werk wordt tot de top van de hedendaagse Duitse poëzie gerekend. Vondsten die niet meteen in een gedicht belanden, rijpen in het fenomenaal hedendaags rariteitenkabinet Begriffsstudio, een online work-in-progress dat Rinck sinds 1996 beheert. De verzameling behelst inmiddels duizenden woorden en zinnen die ontsnapt zijn aan de wetten van taal. Deze voorraden geven inzage in Rincks kwaliteiten als inventieve poeta docta, maar meer nog getuigt het lexicon van de noodzaak de taal aan de taal terug te geven.

Rinck won tal van literaire prijzen, waaronder de Peter-Huchel-Preis. Rinck is ook werkzaam als essayiste en als vertaalster. Zij is lid van de actiegroep ‘Das Lemma’ en actrice in de fictieve docu-soap Le Pingpong d’Amour. Publicaties o.a.: Verzückte Distanzen (2004); Ah, das Love-Ding (2006); zum fernbleiben der umarmung (2007); Helle Verwirrung / Rincks Ding- & Tierleben (2009) en Honigprotokolle (2012).

Miek Zwamborn vertaalde eerder de Sez-Ner trilogie van de Zwitser Arno Camenisch. Zij publiceerde de romans De duimsprong (2013), Vallend Hout (2004), Oploper (2000) en de dichtbundel Het krieken van sepia (2008).

Honingprotocollen is verkrijgbaar bij Perdu en bij het Poëziecentrum Gent. U ontvangt de uitgave gratis als u een abonnement neemt op Terras.